Ik geloof dat ik afgelopen mei mijn eerste ‘echte voorspellende’ droom had. En niet alleen maar een verwarrend déjà-vu moment.
Over iets heel kleins hoor. Toch was ik er zelf helemaal door verwonderd. En ik genoot van de magie ervan. Daarbij was ik ook heel blij dat het niet ging over iets groots of levensbedreigend. Maar ik heb misschien wel iets teveel series gekeken en denk wat te dramatisch. Deze droom was vooral erg handig. Zonder dat er meteen zo’n zwaard van Damocles boven je hoofd hangt.
Ik droomde over de slangen ring die ik van mijn oma had gehad. Ik had altijd al een speciale band met Puuf (haar bijnaam). Mijn oma leeft nog maar toch ook weer niet (vandaar had). Ze heeft een aantal hersenbloedingen gehad. En ze woont nu in een verzorgingshuis.
Ik herken haar niet meer terug. Wat ik nog steeds heel erg moeilijk vind. Maar het zorgt er ook voor dat ik al mijn mooie herinneringen extra koester. Zo ook de bijzonder dingen die ik van haar gekregen heb. Zoals mijn slangen ring.
Allebei mijn oma’s zijn trouwens mijn voorbeeld van hoe je ruimte in je leven kan maken voor avontuur, doen waar je blij van wordt en de wereld ontdekken. De oma waar ik mijn slangen ring van heb gekregen heeft echt heel de wereld rondgereisd. Maar ze hebben me allebei meegenomen om de wereld te ontdekken. De een dichtbij huis. De ander wat verder weg.
Ze lieten me de mooiste dingen zien. Ze hebben altijd vol enthousiasme met me gedeeld wat ze mooi vonden. Van kleding, kunst, natuur tot respect en gezonde nieuwsgierigheid voor andere culturen. En een voor hun generatie hele vrije kijk op vrouw zijn.
Sowieso heb ik in mijn familie alleen maar bijzondere vrouwen die mij hebben laten zien dat ze niet in het gangbare hokje passen. Dat ze het hebben geprobeerd. Op hun manier zijn ze er allemaal uitgebroken. Hebben gezocht naar stukjes van zichzelf en daar ruimte voor gemaakt. En mij laten zien hoe mooi en belangrijk dat is. Waar ik enorm dankbaar voor ben!
Dat is waar die slangenring voor mij voor staat. Jezelf keer op keer opnieuw uitvinden. De veranderingen verwelkomen. Omarmen dat je altijd mag zoeken naar een nieuw stukje van jezelf.
Ik was al een tijdje bezig met reageren op woningen in Almere. Ik had besloten om mijn relatie met de vader van mijn zoontje te verbreken en naar een nieuwe woning op zoek te gaan. Dit zorgde voor veel onrustige en slapeloze nachten. Waarbij ik heel veel heb gedroomd. En overdag veel flitsen door kreeg van hoe het zou kunnen zijn zonder dat ik daar in de “echte” wereld nog bewijs voor zag.
Soms wist ik niet meer zeker of ik dingen nou al had gedaan of het alleen maar had gedroomd. Alles was verwarrend en wazig.
Totdat ik na het bellen met de afdeling waar je urgentie kunt aanvragen had opgehangen. Ik was overmand door alles wat ik moest regelen. Wat het daadwerkelijk allemaal inhoud om uit elkaar te gaan. Zelfs zonder dat je getrouwd bent of een samenlevingscontract hebt. En hoe het emotioneel alles op z’n kop zou zetten.
Ik wreef uit gewoonte over mijn ring en de groene diamanten oogjes van mijn slangenring. Maar hij voelde anders. Ik keek naar mijn hand en het voelde alsof mijn buik in de lift naar beneden zat (ken je dat gevoel van een vallende buik?). Ik schrok me rot. En als ik al niet zo lekker in mijn gedachtes zit vind ik dit soort dingen lastig om mee om te gaan.
Ik had afgelopen week al vaker gedroomd dat ik een steentje kwijt zou raken. En ik hield de ring goed in de gaten. Maar de steentjes zaten echt stevig vast. En nu was er toch echt 1 weg. Verdomme! Hoe kan dat nou!?
Ik wist dat ik in mijn droom het steentje onder de douche kwijt was geraakt. Maar ik wist ook zeker dat ik hem vanochtend nog had toen ik onder de douche vandaan kwam. Dus ik heb overal gezocht. Ben alle plekken nagegaan waar ik die dag was geweest. Ik ben gelukkig goed in kleine glinsterende dingen vinden. Dus ik was er bijna zeker van dat ik het steentje zou vinden. Maar helaas… NIKS.
Na het eigenlijk al opgegeven te hebben dacht ik, ach ik kan in ook nog wel even in de douche kijken. Het kan eigenlijk niet. Maar ik heb erover gedroomd. Dus laat ik nou niet eigenwijs zijn. Ik zag niks. Ik tilde voor de zekerheid het roostertje van het douche putje op en ja hoor daar tussen de haren in een laagje water lag een klein steentje. Alleen was dit steentje niet groen maar wit. Ik ben in gedachten eerst nog al mijn andere sierraden nagegaan of daar kleine witte steentjes in zitten. Maar ik heb helemaal niks waar zulke kleine steentjes in zitten. Ik pakte mijn ring erbij en legde het steentje er in. Hij paste precies… Hoe in godsnaam kan dat!? Het zijn wel allebei echte steentjes, geen glas of kristal.
Ik weet zelfs nu nog steeds niet hoe de kleur kon veranderen. Of dat het misschien wel een ander steentje is. Ik snap er niks van. Behalve dat ik erover had gedroomd en dat de droom is uitgekomen. En nu is het ene oog groen en het andere wit.
