Toen ik wakker werd na deze droom bleef er heel helder een woord door mijn hoofd galmen. – Ladonna –
Nou is dat mijn nr 1 edelstenen winkel hier in Almere maar ik had geen idee wat het woord betekende. Behalve dus dat ik graag in die winkel kom. Dus ik snapte helemaal niet waarom het woord zo aanwezig was toen ik mijn schrift erbij pakte waar ik m’n dromen in bijhou. Maar ik schreef het meteen op, als een soort titel.
Ik droomde over een vrouw. Ze had geen naam, alleen een gezicht dat verdacht veel leek op dat van de actrice Michelle Yeoh. Ik had die middag de 2e aflevering van het nieuwe seizoen van Star Trek verslonden waar ze in mee speelt. Dus ja dan krijg je dat. Maar het was ook de vrouw die ik al eens eerder in Mongolië was tegen gekomen.
(Toen ik 18 was heb ik 4 weken door Mongolië gereisd) Zij was naar Mongolië toegegaan omdat ze niet gelukkig was met haar leven. En heeft daar uiteindelijk haar droomleven opgebouwd samen met haar man en kinderen. Ze heeft zich los kunnen maken van alles wat “zo hoort” en nu leeft ze zoals dat voor haar goed is. Vrij, in diepe connectie met de natuur en de mensen waar ze van houdt. Ik zag haar levens verhaal terug op tv.
Ik keek vol verwondering. En opeens herkende ik haar kamp. Ik was daar geweest toen ik zelf in Mongolië was. Ik was toen al onder de indruk van de vrouw. Maar wist nog niks over hoe ze daar haar droomleven heeft kunnen verwezenlijken.
En ik voel de onverzettelijke drang om er weer heen te gaan. Het is alleen onmogelijk, want ik heb niet genoeg geld. En ik kan toch niet zomaar gaan!? Ik voel ook dat de tijd dringt, ik MOET gaan. Want het gaat helemaal niet goed met me. Ik ben niet gelukkig. Ik heb alles geprobeerd om me beter te voelen. Maar ik hoor hier niet, ik pas niet in dit leven. En misschien vind ik daar de antwoorden, mijn sleutel tot geluk.
Ik doe weer mee aan een prijsvraag. (in het echt win ik bijna altijd wel als ik ergens aan mee doe) En nu dus ook. Ik win een groot geld bedrag. Ik boek meteen vliegtickets en neem mijn familie ook mee. (Ik zie alleen mijn ouders in mijn droom, maar ik voel dat mijn broertje ook mee is).
De vrouw ziet me aankomen, herkent me meteen en omhelst me. Iedereen daar is blij om mij te zien. Wie iedereen is weet ik niet. Ik voel alleen meerdere mensen die heel erg blij zijn dat ik er eindelijk ben.
Ik zit nu voor een houten huis. Met de broer van de vrouw. Hij vraagt me om hulp. Hij wil de juiste namen/woorden in het Engels voor bepaalde historische bouwwerken die daar op de vlakte staan. Een Catapult zeg ik vragend. En hij schrijft het op voor in hun folder. Ik had de vorige keer dat ik daar was geholpen om de foutjes uit hun folder halen (wie mij beter kent weet dat je zoiets zeker niet aan mij moet vragen, haha. Als er iemand over fouten heen leest ben ik het wel).
in mijn droom flitst het verhaal wat ik omschrijf aan mij voorbij. Zo heb ik bijvoorbeeld alleen het kamp op een tv gezien, maar ‘weet’ ik wat het verhaal achter zo’n visuele flits is. Het is vooral heel veel weten tijdens mijn dromen. En de emoties heel sterk voelen, die af en toe aangevuld worden door korte visuele beelden. Misschien droom jij zelf ook wel zo en snap je wat ik bedoel. En de snelheid waarin al deze informatie voorbij flitst.
Ik voel een sterke connectie met deze man. Alsof hij voor mij wil zorgen. Misschien een oude liefde? Iemand uit een vorig leven? Ik voel me dankbaar maar dat gevoel wordt overschaduwd door mijn verdriet.
We gaan nu met de familie van de vrouw en mijn familie een houten huis in dat aan de binnenkant lijkt op een sauna. Ik zit op de middelste bank naast de vrouw. Ze maakt een opmerking over mijn voeten. Die hou ik te verkrampt naar binnen gekruld. Dat zorgt ervoor dat ik altijd zoveel pijn in mijn lijf heb.
We beginnen een verhalen rondje waarin iedereen mag vertellen hoe het gaat. Een voor mij onbekende begint. Daarna is de vrouw aan de beurt. Ze verteld een verhaal over iets dat haar diep heeft geraakt en moet huilen. Ik denk alleen maar ik wil niet meer praten, als ik ga vertellen hoe het gaat moet ik ook huilen.
Dan overschaduw ik haar verdriet. En misschien vinden ze me wel een aansteller. Of snappen ze niet waarom het zo belangrijk is dat ik hier ben en dat dat zo bijzonder is. Het is mijn beurt en ik begin toch maar te vertellen. Ik vertel dat het niet goed met me gaat, al heel lang niet. Dat ik iedereen voor de gek houd maar zelf langzaam aan het stikken ben. Ik begin toch te huilen.
Ik vertel dat ik het verhaal van de vrouw op tv zag en dat ik toen voelde dat ik hiernaartoe moest komen. Dat het onmogelijk was. Dat ik daarom mee deed aan die prijsvraag en had gewonnen. Waarna ik meteen tickets kocht. Hoe bijzonder het was dat er op het laatste moment nog genoeg tickets waren. Dat ik weet dat dit mijn kracht is. Een pad maken waar nog geen pad is.
En dat ik denk dat dat ook de kracht is van de vrouw. Maar ik zit vast. Ik kan die kracht alleen gebruiken als het bijna uit me barst. Als het echt moet. Ik weet niet wat mijn doel is in dit leven. En ik ben ook doodsbang voor mijn kracht, wat er in mij zit. Dat kan ik niet loslaten in de wereld waar ik leef. Dat hoort niet.
Terwijl ik praat lukt het me niet om iemand aan te kijken. Ik zit voorover gebogen, mijn voeten zijn verkrampt naar binnen gekruld. Ik zie vanuit mijn ooghoeken mijn ouders vol verbazin naar mij kijken. De broer van de vrouw wil me troosten. De vrouw zegt dat ze me later alleen wil spreken. Ze is heel blij dat ik gekomen ben. Mijn keel voelt dichtgeknepen.
Ik wil weg uit het huis, om op adem te komen. Zodat ik weer kan praten over ipv verdrinken in mijn verdriet. Ik sta opeens in de mist verderop in de vlakte en zie een wolf verschijnen. Ik denk moet ik wegrennen? Of ben ik veilig en beschermd hier? Ik kijk de wolf in haar ogen.
Dan wordt ik huilend wakker.
Ik gebruik mijn orakel of meditatie kaarten altijd om extra uitleg of meer verdieping te krijgen. Dus ook bij deze droom trok ik voor de zekerheid een kaart. Ook al was de droom heel duidelijk. Dit was de kaart die ik trok:
Introspectie
Je hebt onlangs een periode van grote verwarring en chaos beleefd, waardoor je je uit je evenwicht voelt en weinig controle over je leven hebt. Je terugtrekken in de stilte van binnen, schept een veilige plek waardoor je op een rustige manier weer wat perspectief voor je leven krijgt. Dit is een uitstekende tijd om je dromen en je inzichten te ontwikkelen. Wanneer je in evenwicht bent en alleen, worden je ware aard en wat je kunt duidelijk.
O ja en Ladonna betekend “Lady” dus dat sloeg gewoon op de vrouw zonder naam. Maar dan heel fancy. Gelukkig heeft mijn onderbewuste ook stijl, of humor… Hoe je het wil zien.